De natuurlijke stroom
ik volgde de grote lijnen namelijk al wel, maar dikwijls tegen wil en dank haha. De natuurlijke stroom volgt niet het ideale plaatje van het verstand, dat toch met name wordt gedreven vanuit een ‘te kort’.
Het stuurt me op een ander pad; een pad gedreven door liefde en waar alles verweven is met elkaar; het lijkt wel… natuur 😉.
Koesteren
Het is een pad van alles op de juiste plaats en tijd en van voor elkaar zorgen. Van elkaars verschillen aanvullen, in plaats van de ander een tweede versie van onszelf proberen te maken. Vanuit een besef van 'genoeg' en oog hebben voor wat we hebben en dit koesteren. En vanuit het vertrouwen dat als we die natuurlijke stroom volgen, het leven het goed met ons voor heeft en voor ons zal zorgen. Ook als dit betekent dat de weg die het kiest voor ons (toch ietwat beperkte verstand) totaal niet logisch lijkt.
Liefs,
Lilian




